ترجمه مقاله :
[ad_1]
علوم شهری، ج. 8، صفحات 28: توسعه پایدار شهری در مراکش، بررسی
علوم شهری doi: 10.3390/urbansci8020028
نویسندگان: لاهوری بونوا محمد امین لچخم نورا اد دهمنی سواد لاگمیری هیچم باهی محمد مسولی محمد یعقوبی خبیزا جوزف نیگرو کورتیس جی توم
در طول دهه های گذشته، مراکش شهرنشینی قابل توجهی را به ثبت رسانده است و با چالش های مربوط به گسترش شهری و تجاوز به زمین های حاصلخیز مواجه شده است. این مقاله چندین مطالعه را بررسی می‌کند که توسعه پایداری شهری را در 27 منطقه شهری مراکش با استفاده از شاخص 11.3.1 هدف توسعه پایدار سازمان ملل (SDG) ارزیابی می‌کند، یعنی نسبت نرخ مصرف زمین (LCR) به نرخ رشد جمعیت (PGR) . در میان 27 منطقه شهری مورد بررسی، تجزیه و تحلیل داده های SDG 11.3.1 نشان داد که تنها 7 مورد روند توسعه شهری پایدار را نشان می دهند، در حالی که 20 منطقه باقی مانده واگرایی از اهداف پایداری را نشان می دهند. ما مطالعات انجام شده بین سال‌های 2020 و 2023 را تجزیه و تحلیل می‌کنیم و رابطه بین LCR و PGR را به طور عمیق توصیف می‌کنیم و خلاصه‌ای جامع از نتیجه SDG 11.3.1 ارائه می‌کنیم، در طول مسیر تغییرات روش‌شناختی را مورد بحث قرار می‌دهیم، و مفهوم جدیدی را برای ارزیابی ارائه می‌کنیم. مصرف زمین شهری این بررسی روندهای توسعه شهری منطقه ای متفاوت را نشان می دهد و بر نیاز به قوانین محلی مالکیت زمین تأکید می کند. علاوه بر این، این مطالعه نحوه واکنش SDG 11.3.1 را تحت تأثیر چندین پارامتر مانند ویژگی های زمین، آب و هوا و موقعیت جغرافیایی مورد بحث قرار می دهد. در حالی که این مطالعه محدودیت‌های SDG 11.3.1 را تأیید می‌کند، نشان داد که این شاخص بینش‌های ارزشمندی را در مورد روندها و مقایسه‌ها ارائه می‌کند و باید به ذینفعان، برنامه‌ریزان شهری و تصمیم‌گیرندگان در تعقیب توسعه پایدار کمک کند. با این حال، این محدودیت‌های شناسایی‌شده بر نیاز به یک شاخص توسعه پایدار شهری جامع‌تر و چندبعدی‌تر، که قادر به پرداختن بهتر به پیچیدگی‌های محیط شهری باشد، تأکید می‌کند.
[ad_2]
منابع :
1- shahrsaz.ir ,توسعه پایدار شهری در مراکش، بررسی
,1711964404
2-Source link | 2024-04-01 04:30:00
