نقد و ارزیابی طرح‌های جامع شهری در ایران با رویکرد جایگزینی مدل‌های راهبردی مشارکتی

طرح‌های جامع شهری در ایران، به‌عنوان ابزار اصلی برنامه‌ریزی شهری، از دهه ۱۳۴۰ مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با وجود کارکردهای مثبت اولیه، این مدل‌ها در مواجهه با تحولات سریع اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دچار ناکارآمدی شده‌اند. استمرار اتکا بر مدل سنتی طرح جامع، نمی‌تواند پاسخگوی پیچیدگی‌های فضای شهری معاصر باشد. شهرهای ایران با مسائل متعددی […]