برانگیختن تأثیر تاریخی که برنامه ریزان شهری فقید و هیئت علمی MIT تونی لی و مل کینگ شهردار بوستون، میشل وو، فارغ‌التحصیلان سال ۲۰۲۳ دانشکده معماری و برنامه‌ریزی MIT (SA+P) را به چالش کشید تا به یاد داشته باشند که افراد را در طول حرفه‌شان در اولویت قرار دهند.
وو گفت: «هر چیزی که ترسیم می‌کنید، برنامه‌ریزی می‌کنید، شکل می‌دهید و می‌سازید – فضاها و مکان‌هایی که ایجاد می‌کنیم – بدون افراد خالی است. “نه فقط به معنای واقعی کلمه، بلکه از نظر انرژی، هدف و روحیه آنها، زیرا در نهایت در مورد آنچه فضا پرورش می دهد و برای مردم ایجاد می کند است که به آن زندگی، معنا و قدرت می بخشد.”
وو در سخنرانی در مراسم درجه پیشرفته SA+P، که در آن ۲۰۰ دانشجو مدرک کارشناسی ارشد و دکترا را در معماری، شهرسازی، توسعه املاک و هنر و علوم رسانه ای دریافت کردند، به اشتراک گذاشت که او همیشه شیفته دولت یا شهرداری نیست. او که در شیکاگو به‌عنوان فرزند ارشد مهاجران چینی بزرگ شد، «تعامل‌های گاه به گاه اجتناب‌ناپذیری با دولت داشت که همیشه با توجه به موانع زبانی و فرهنگی، تجربه‌ای سرشار از خجالت و ترس بود».
وو از دانشگاه هاروارد و دانشکده حقوق هاروارد فارغ التحصیل شد و اولین زن آسیایی آمریکایی شد که در شورای شهر بوستون خدمت کرد. در حال حاضر، به عنوان اولین فرد رنگین پوست و اولین زنی که به عنوان شهردار بوستون انتخاب شده است، تلاش می کند تا تالار شهر به نظر برسد و از همه استقبال کند.
او تغییر اخیر پلازای شهرداری بوستون را به عنوان فضایی که برای تشویق گردهمایی های اجتماعی و میزبانی انواع رویدادهای خانوادگی دوستانه طراحی شده است، ذکر کرد. وو نیاز به جامعه را در قلب مسکن مقرون به صرفه، زیرساخت های مقاوم در برابر آب و هوا و دیگر دغدغه های شهری قرار داد که «عدالت آب و هوا، عدالت نژادی و عدالت اقتصادی را هم زمان به پیش می برد.
وو گفت: «ما فعالانه به این دنیا می‌آییم که بهترین چیز را برای دیگران می‌خواهیم، با میل شهودی برای کل جامعه برای به دست آوردن آنچه برای شاد، سالم و کامل نیاز دارند. مل کینگ و تونی لی از همان ابتدا به اهمیت حفظ آن بخش از خود و پرورش آن در دانش‌آموزان خود پی بردند – اجازه ندهند جامعه انسانیت ناب و امیدوارکننده‌ای را که از لحظه تولد داریم از بین ببرد. این همان تمرینی است که همه شما در زمان خود در اینجا جذب کرده اید.”
وو همچنین خاطرنشان کرد که دو فارغ‌التحصیل SA+P – Arthur Jemison MCP ’94 و Tiffany Chu ’10 – در حال حاضر در دولت او به ترتیب به عنوان رئیس برنامه‌ریزی و مدیر آژانس توسعه و برنامه‌ریزی بوستون و رئیس ستاد کار می‌کنند.
او گفت: “آنها با هم به ترسیم مسیری عادلانه تر برای آینده شهرمان کمک می کنند.” “این آینده ای است که ما به همه شما نیاز داریم تا با کنجکاوی و دلسوزی، خلاقیت و تعهد به جامعه ای که این مکان در شما ایجاد و تقویت کرده است، کمک کنید.”
قبل از اینکه وو روی تریبون قرار گیرد، هاشم سرکیس، دین SA+P همچنین به تأثیر قابل توجهی که لی، کینگ و سایر فارغ التحصیلان SA+P در همکاری با شهر بوستون برای تحقق چشم اندازهای آن داشته اند اشاره کرد.
سرکیس گفت: «برای نام بردن از چند مورد، IM Pei، Norman Leventhal و Kevin Lynch به شکل گیری بسیاری از بخش های شهر از جمله مرکز دولتی، میدان اداره پست و خط افق خلیج Back کمک کردند. و اعضای هیئت علمی فعلی ما، کارلین کروکت و کایروس شن از شهرداری شهر به شهر خدمت کرده اند.
او گفت: «شهردار وو در واقع در حال ساختن شهر عادل است، شهری که شما رویای آن را داشتید، جایی که برابری و فرصت ها دست به دست هم می دهند. شهروندی و مهمان‌نوازی، فناوری و انسانیت، و شهری که آینده آن با مشارکت جامعه در برنامه‌ریزی، طراحی و تصمیم‌گیری شکل می‌گیرد، همین‌طور است.»
در افتتاحیه این مراسم که در سالن کرسگ در حضور حضار فارغ التحصیلان، خانواده و دوستان برگزار شد، سرکیس یک “هدیه سپاسگزاری” متواضعانه به فارغ التحصیلان تقدیم کرد – بادبادکی – که به گفته او “نمادی از آزادی به دست آمده شما و بلندپروازی های شما.»
پس از استقبال رئیس، تاد ماچوور، استاد موسیقی و رسانه موریل آر. سمفونی کوچک هاب.» این قطعه سه دقیقه‌ای شامل چندین صدا از منطقه بوستون از جمله پارک فن‌وی، ساحل دریا و حتی شهردار وو بود که در اوایل بهار امسال با ارکستر سمفونیک بوستون تک‌نوازی پیانو می‌نواخت.
وو در سخنان پایانی خود خاطرنشان کرد که «هزاران مدرسه تحصیلات تکمیلی در آنجا وجود دارند که می‌توانند به شما یاد دهند که چگونه یک ساختمان بسازید، یک فضا طراحی کنید، یا بر آخرین تکنیک‌های ساخت میکرو مسلط شوید – به همه فارغ‌التحصیلان آزمایشگاه رسانه‌ها فریاد بزنید. اما از بین همه گزینه های خود، این مکان را انتخاب کردید. مردم و ارزش هایش. ارزش‌هایی که آن را متمایز می‌کند، که از شما می‌خواهد در نظر بگیرید که می‌خواهید چه تأثیری بر جهان داشته باشید و آیا چیزی که می‌سازید شما را به این تأثیر نزدیک‌تر می‌کند.»
